woensdag 16 november 2011

MOUNT HOOD, OMSI EN SINTERKLAAS!

HALLO LIEVE MINSE DAAR,

Tja, nu wil ik eigenlijk al wel meteen gaan vertellen over Mt. Hood, maar dat is een verhaal van het weekend, en.... er zitten nog 2 dagen VOOR het weekend, nl. donderdag en vrijdag. En die wil ik toch ook niet overslaan, want toen waren die 2 gekke kiddo's van ons WEER vrij. Het moet nie gekker worre!
Maar ja... jullie hebben herfstvakantie gehad, en zij hebben het dus zoals gezegd verdeeld over de weekenden. Jaaaja, want ze zijn vlg . week WEER een lang wknd vrij. Ik bereid jullie maar vast voor, zodat we daar geen vragen over krijgen..

Donderdag, we gaan natuurlijk eerst weer lamballen. Tenminste dat denk ik! maar het schiet me ineens te binnen dat Yvonne, een vriendinnetje van Sophie zou skypen om 9u sóchtends, bij jullie dus 18u sávonds (of hoef ik dat nu onderhand niet meer uit te leggen..),
Dus ik SCHIET overeind, hup, snel aankleden, tandenpoetsen (je weet nooit of dat ze over de skype misschien toch iets ruiken..) en skype aanzetten.
Sophie effe ter plaatse roepen, maar...mmmh ze zijn niet online. Ja maar hee, ik heb me niet voor niks zo gehaast, EVEN een mailtje sturen dat ze als de donder hun skype aanzetten, en 2 minuten later hoor ik (inmiddels het overbekende) deuntje van de skype.
YES, het is Yvonne. Nou, dames, ga je gang, moeders gaat even koffiedrinken en bijkomen van deze toch wel hectische bedoening op de vroege vrije ochtend.

Als je Sophie haar gezicht kon zien... ze bloeide helemaal op. Zo vertrouwd, die Yvonne, en Sophie ratelde en ratelde. Het was een genot om te horen, want zoals gezegd.. hier spreken ze niet af, en wat deed Sophie in Nederland niks liever..zzzjust..afspreken!
Maar je kon echt merken dat Sophie haar ei kwijt moest (nee, Sophie, dat is een GEZEGDE, niet echt!!) en ze genoot volop. Liet Yvonne heel het huis zien, en zo waren we al snel een uur verder.

Euuh, Sophie, we moeten zo Luna even uitlaten. Jahaa, dadelijk. Na nog es een half uur erbij zeg ik dat ik met Stijn alleen ga. Jahaa, da's goed. Deuren op slot, voor niemand open doen, tralala, tel.nr, en Stijn en ik gaan alleen op pad, naar ons nieuwe weitje, voor Luna (doe er nu een foto bij..)
Stijn met Luna op het veld


Deze foto heeft Stijn gemaakt.....nice view

Na een half uur komen we terug, ik dacht.. nu zal het wel afgesloten zijn, maar nee hoor, Madam was in de keuken aan het rommelen. Dus ik zeg; is het skypen afgelopen? 'Nee hoor, maar Yvonne is even tussendoor iets naar mij aan het chatten via de skype, en dat lees ik dan dadelijk"
Echt, werkelijk, ik dacht dat ik erg was met mijn skypen en telefoneren, maar het zal toch wel in de genen zitten, want Sophie kon er dus OOK wat van!

Na...2 1/2 uur!!! besloten ze dan toch maar te stoppen (eigenlijk omdat ik het ook nog eens zei), tsssss.
Ja, en ik zit te bedenken wat we toen nog hebben gedaan, maar verder als met Luna wandelen komen mijn hersens niet meer...Maar ja, de halve dag zat er natuurlijk al op! Wel erg leuk voor Sophieke en Yvonneke.

Vrijdag is het weer echt zo'n dag om weer eens naar de Zoo te gaan. Sophie vindt het zielig dat papa altijd moet werken als wij naar de zoo gaan, maar ja, het is gewoon een vrijdag en vrijdag is werkdag..
Ik zeg nog; doe een dikke jas aan ( ze lopen nog steeds met hun vestjes rond nl), maar nee hoor, het is niet koud, mam.
Dus op naar de Zoo. Druk, druk, druk dat het er was, ik kon mijn auto (hoor...mijn auto) bijna niet kwijt, maar omdat ik altijd zeg.. er is ALTIJD nog 1 plaatsje voor mij vrij, is dat op 1 of andere manier ook ALTIJD. Dus nu ook.

En daar gaat ie weer, we kennen de route onderhand wel, maar we blijven het leuk vinden. Je ziet nu de lampjes nog beter, er hangen er nog meer, en ik ben benieuwd naar vlg. week, want dan gaan we op lichtjestoer in de Zoo.

Na een uur...brrrrrrr, tís toch wel een beetje koud, zegt Stijn. Ja, zegt Sophie, ik heb het toch ook wel koud. Ik natuurlijk niet, want ik heb gewoon een DIKKE jas aan. Grrrr, luister nou eens een keertje!
Nou, even ergens naar binnen om op te warmen, en dan gaan we gewwwoon nog even verder, hoor!brrr..
Nou, ja, we zijn er nog eventjes geweest en toen vond ik het eigenlijk ook wel koud worden. Het was een koud windje, dus let's go home. Of nee, we gaan eerst nog een skipak voor Sophie en Stijn kopen, kost hier niet veel en ze zullen er morgen wel veel plezier van hebben..

Het komt eigenlijk ook wel goed uit, dat we al weer vrij snel thuis zijn, want Sophie is met een project bezig op school,dat gaat over Holland. Iedereen uit haar klas moest een staat uitkiezen uit Amerika, en daar dan een presentatie over geven... hoeveel mensen er wonen, wat ze eten, het typische van de staat enz. Sophie dus over Holland, over Sinterklaas, over de stenen huizen, hun school, de klompen, de kaas, carnaval etc. En daar moest nog even aan geschilderd worden, dus dat kan mooi nog in dat laatste uurtje!( Donderavond is er een tentoonsteling over het project voor de ouders, dus daar gaan we natuurlijk op af!)
Sophie bezig aan haar werkstuk

En ik kan ondertussen op buienradar kijken hoe het weer op Mt Hood is in het weekend, en jawel..... SNOW IS FALLING, YES!!

Dus DAT gaan we zaterdag doen, op naar ...


MOUNT HOOD,
Rond 10u rijden we aan, het is iets langer dan een uur rijden, dus dat is een mooie tijd om aan te komen.
Terwijl we steeds dichter bij Mt hood komen, zien we gewoon de overgang plaatsvinden, van droog, naar regen, naar natte sneeuw, naar....sneeuw.
Ik zit dan ook heel de tijd op temperatuurklok te kijken, en zie deze afdalen naar uiteindelijk 32 gr. volgens mij... Jaaaa, ik zie jullie denken, wow, da's lekkel walm, maar beste minse, het is natuurlijk 32 gr. Fahrenheit en dan zit je zo rond het vriespoint. Tja, en dat kan natuurlijk ook niet anders, he, als de sneeuw blijft legguh.

Het wordt witter en witter, en we zien zo'n groot gevaarte die de sneeuw wegschuift, ook wel een sneeuwschuiver genoemd... Dus Roon zegt; daar, maak daar een foto van (van zo'n sneeuwschuiver dan), en ik vanuit de auto allemaal foto's ervan maken. Maar ik zal jullie zeggen, en dat zei ik tegen Roon ook... wij zijn geen skieeers, wij komen nooit in een skigebied, dus wij zijn wat dat betreft dus NIKS gewend. Zo'n sneeuwschuiver die wij dus helemaaal wowie vinden, die zien jullie ws. altijd als jullie gaan skieen (de skieers onder jullie). En wij maar foto's knippen, maar.... het is weliswaar dan ook weer een PRACHTIG gezicht!!
icy road.....


Mount Hood in de mist

We zijn hier dus in de zomer ook geweest, toen lag er ook sneeuw op de mt. hood, maar was het vele malen warmer... Toen was het echt SUPER om te zien, maar nu ook weer. Een heel ander gezicht, zo ook de timberline lodge (ge weet wel, the shining). Daar aangekomen, waren er natuurlijk veel skieers en snowboarders, en wij... met 2 sleetjes.. Dus we gingen sleeen, kwamen al snel een afdalinkje tegen, dus dat ging leuk.
Totdat er een medewerker aankwam, die zei dat het niet mocht... hij had ons maar even laten doen, maar the boss was onderweg, dus hij moest er nu wel iets van zeggen. het was too dangerous (mam, te gevaarlijk..) soms even vertalen tussendoor..

En nou? Ja, hij wist wel een heuvel waar je goed kon glibberen, the Snow Bunny, dus EROP AF!!

Maar eerst een bakkie drinken in Timberline lodge, want daar waren we vorige keer niet naar binnen gegaan, omdat we Luna toen bij hadden, maar we willen toch echt een keer in die lodge geweest zijn waar volop gefilmd is geweest! Erg leuke lodge, gezellig, open haardje aan, chocomelleke, bakkie koffie..Hotel bleek er van de binnenkant toch net iets anders uit te zien als in de Shining...misschien maar goed ook.
Na het bakkie gaan we op pad naar the Snow Bunny.
Lekker loungen in de Timberline Lodge


Het was vlakbij, en idd was het daar veiliger en toch ook wel leuker, want ze hadden een soort van schans gemaakt, waar je dan over gelanceerd konden worden. Tenminste... toen de schans nog niet te hoog was. Toen deze wel ERG hoog werd, en Stijn al een keer ong. 1 1/2 meter van de grond afkwam mochten ze daar niet meer vanaf. (en dat vonden ze nog gek ook..?!)


Op den duur ging het weer flink sneeuwen en na zo'n 3 1/2 uur in de sneeuw te zijn geweest, besloten we rond 16u dat het welletjes was en gingen we naar huis om te.... tafelgrillen, want DAT gaat er wel in na een dagje snow.
Tja, en dan rijd je terug en zit je ineens weer in het gewone klimaat van 13-14 gr (celcius,hoor!)
 Maar wat nog zo speciaal aan deze dag was, 12 november, de intocht van the big man...






Sophie downhill

Stijn downhill




SINTERKLAAS,
Die kunnen we toch zomaar niet vergeten, die goeie ouwe man!Dus na het tafelgrillen, gaan we met zijn allen achter de laptop kijken naar... uitzending gemist! Met natuurlijk de uitzending van.... tadaaaa de INTOCHT van sinterklaas, en daarna nog het sinterklaasjournaal met Diewertje Blok ( hoelang doet zij dat nu al, en ze verandert niet, he?) Dus... we zitten helemaaal in de sinterklaassfeer!!

Na het sinterklaasjournaal ga ik nog even met Stijn en Luna wandelen, en we besluiten onderweg om KEIHARD sinterklaasliedjes te gaan zingen. Ik dacht... wat zullen de Americano's denken? Maar ach, wat maakt het uit, ze horen niet wat wij zingen, en ze zullen misschien wel gewoon denken dat we HELE goeie zin hebben. Ik heb tegen Stijn gezegd dat er hier minder zwarte pieten zijn, omdat hier natuurlijk ook minder nederlandse kindjes wonen.
Maar.. we hebben er 1 gezien, hoor! Terwijl we aan het wandelen waren, zag ik er 1 in de boom zitten, die snel weglipte richting de schoorsteen. Stijn heeft em NET niet kunnen zien, maar ik dus wel.... ik zeg tegen Stijn: "ik zou vannacht mijn schoen maar zetten als ik jou was, want hij is toch erg in de buurt van ons huis".

Dus DAT deed Stijn natuurlijk (en Sophie natuurlijk ook), zonder tegenstribbelen, en nu maar wachten tot morgen...

Natuurlijk was deze zwarte piet langsgeweest en zaten er zelfs pepernoten !! in hun schoentjes en een cadeautje. Het is TE GEK, sinterklaas in the States!

Vandaag trekken we er weer op uit, na wat gepaniekeer over de skype. Wat was het nl. Roon zei zaterdag... de skype ligt eruit, maar het heeft niks met de internetverbinding te maken, want die doet het gewoon. Het zal zich wel herstellen. Dus zondag zegt hij: hij doet het nog steeds niet, ik snap er niks van. Mmm, dat vind ik dan toch weer niet zo fijn, ben eigenlijk nog steeds erg op de skype gesteld, zullen we maar zeggen. Dan ons pap maar even sms-en of zij wel kunnen skypen. Ja dus, maar hij zegt dat we off-line staan.

Roon ondertussen kijken, en idd, we staan gewoon offline. En nu weet ik het weer, dat heb ik nl zelf ingesteld.... tsss, ik en computers!
Nou, dus even getest met opa en oma, Sophie en Stijn wil oma nog even in beeld  (maaam, je hebt hun donderdag nog gezien..op de skype dan he), we gaan vandaag naar....


OMSI

Wat is OMSI? Het is een soort van museum met van alles en nog wat te doen. Je kunt naar planetarium, dat gaat natuurlijk over planeten, het omsi-max theater, waar verschillende films worden gedraaid, maar met als uiteindelijk doel... wel WIJZER worden. Je hebt de sub-marinetour, en zo heb je heel veel verschillende dingen. O ja, en op het moment is daar ook Gunther von Hagen's met body worlds &the brains. weet je nog die man die op TV een overleden man ging ontleden, zal ik maar zeggen. Hij is een paar keer maar op TV geweest, omdat er toen wat heibel kwam, omdat er twijfel was of dat de mensen die daar dus lagen, ook wel echt hun toestemming hadden gegeven. Dus toen moest ie van de buis (whhhaaa, ik dacht dat we halloween gehad hadden). maar dit project is nu wel bij OMSI dus. En... daar gaan Mara en ik tzt wel naartoe, ofcourse zonder kids en zonder mannen (voor degene die Roon een beetje kennen snappen wel waarom).

Maar daar gaan we dus vandaag niet naartoe. Oei oei, staan we in de rij te wachten, moeten we KEUZES maken. Het valt natuurlijk weer niet mee, maar uiteindelijk is het geworden.... THE SUBMARINE-TOUR (onderzeeer, waar zich ook nog een bekende film met Sean Connery heeft afgespeeld), en daarna gaan we naar de Flying Moonsters in het moviemax theatre.

Nou, een echte onderzee-er, wauw! Ik moet zeggen.. Roon en Stijn waren natuurlijk meteen van WOW, maar naderhand kwam dat bij Sophie en mij ook wel. We kregen dus een tour door die duikboot, en als je dan ziet hoe zo'n 85 man 2 maanden lang in zo'n onderzeeer door moesten brengen. Ik zou echt helemaal claustrofobisch worden. Dat stond trouwens ook op zo'n plaatje wat op de duikboot hing, als je claustrofobisch was, mocht je niet aan boord..
Zo moesten we trouwens ook eerst door een deuropening. Als je daar niet doorheen kon, mocht je niet mee de duikboot in. (daar zal toch menig Amerikaan in blijven hangen, denk ik..)
even passen of je wel mee mag
Het was al met al toch wel indrukwekkend, als je zag hoe klein die bedjes waren, hoe klein de ruimtes waren, klein keukentje. Maar schijnbaar was het eten aan boord echt WAANZINNIG goed!

Dit is een van de laatste diesel aangedreven onderzeeers, gebruikt in de film Hunt for Red October





Met rood licht kun je je beter concentreren....iets voor op school??

Alarm voordat er wordt gedoken


De torpedoruimte.


Kleine deurtjes om van de ene naar de andere ruimte te gaan....niet makkelijk voor sommige amerikanen

De "kantine"van de duikboot.

De machinekamer....beetje ouderwets


Daarna naar de movie, the flying monsters, het ging over de grootste vliegende dino's die er ooit bestaan hebben. Echt geweldig goed gemaakt. Je moest een beetje achterover in de stoel hangen, zodat je ook heel het plafond zag, want daar was de film ook op te zien. Echt super mooi gemaakt!

Nou, dan zit het weekend er al weer op, maar...nog even het sinterklaasjournaal kijken. Stijn wil perse zingen. Ik zeg...; ik geloof echt niet dat er nu gestrooid gaat worden, er moet nog allemaal strooigoed naar hier komen, en zwarte piet is vannacht ook al geweest...
Maar... tuurlijk gaan we zingen, steeds harder, ben er nog schor van. En uiteindelijk worden we toch na 20 minuten onze longen uit onze lijven gezongen te hebben, beloond...met pepernoten. Geen overdosis, maar toch. Zwarte piet was alweer langs geweest!

Nu hebben we toch maar een sinterklaaskalender aangeschaft waarop staat wanneer ze de schoen mogen zetten, en dat is weer...vanavond! (woensdag)
Trouwens...vanavond ga ik dus met Mara gek doen, dat wil zeggen... we gaan naar een paint-art cursus, ben benieuwd!

Dan even iets anders, afgelopen maandag zit er een grote dikke envelop in de brievenbus, voor .....Sophie! Allemaal tekeningen van de meiden van haar klas. Ze is er zooooooo blij mee, en ik ook, want ik weet gewoon dat ze haar maatjes mist, en dan ineens heb dan wel wat last van fishermans friends ogen.. Bedankt meiden van groep 6!!! We hebben ze allemaal opgehangen!

En daarna hebben we een druk programma in het vooruitzicht, en wel... SAN FRANSISCO!!!
Vrijdag vertrekken we, maandag komen we terug.... op Roon zijn verjaardag, dus een goed ontbijt is al geregeld!!

Dan verder nog (het is veel deze week):
Roon, Van harte proficiat, menne man en ons pap! X
Werner en Diana, ongelooflijk!! 11de van de 11de in 2011, proficiat met buurmeisje LIEKE!
Hanneke, proficiat vrouwke (hetzelfde bouwjaar als Roon, he)
SUPER (oma), op naar de 90!! Proficiat oma!!
Kim en Nynke, happy birthday!

Tja, en als we van SF terugkomen, zijn we 2 dagen thuis, en dan is het thanksgiving. Zoals gezegd gaan we niet bij de Americano;s eten omdat ik dat eigenlijk niet zo gepast vond. Nou, Cindy en Michelle dachten daar anders over en vonden dus echt dat we moesten komen, maar.... we hadden al geboekt om naar een groot zwemparadijs te gaan. Leuk voor Sophie en Stijn ook. Dus ik weet niet of ik het volgende week al ga redden op de blog,druk druk, maar... doe mijn best!

Nou, lieve Kinnekes, allemaal lief zijn, dan komen de zwart pieten vast veel langs!!

En wij zingen weer gewoon....
TOEDELSSSS, EN.... HOORT WIE KLOPT DAAR KINDEREN!!
XXXX

2 opmerkingen:

  1. hey Annuska & familie,
    Veel plezier in San Fransisco and nog bedankt voor de lieve kaart!
    groetjes
    Dorien

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi familie kramer,

    Ik lees trouw elke week jullie verhalen.
    Wij krijgen met sinterklaas een nieuwe laptop en kunnen dan gaan skypen, wat we zeker zullen doen.
    Onze jens zei van de week zomaar uit het niets, ik zou wel een keer met stijn kramer op vankantie willen. Ik zei, hoezo een keer bij stijn logeren, nee met stijn en die mama en papa met zijn allen. Wel grappig hoe hij daar dan ineens bij komt.
    Jullie heel veel plezier in San Fransisco en we lezen het wel weer.
    groetjes Brigitte

    BeantwoordenVerwijderen