7 WEKEN ALWEER OP HOLLANDSE BODEM....

HELLO EVERYBODY!!


Dat kan ik gelukkig nog steeds zeggen, want ik weet dat er nog steeds mensen op de blog kijken.
Ik heb natuurlijk ook wel gezegd dat we nog een soort van "" nablog"" schrijven over de afgelopen weken hier.

Ik ga weer eventjes 7 weken terug. De avond voordat we vertrokken heb ik vermeld dat Stijn het zo moeilijk had, ik overigens ook, maar het was allemaal een beetje dubbel natuurlijk ook.
De volgende ochtend staan we uitgerust op...hebben toch met zijn allen erg goed geslapen, en dan doen we natuurlijk de laatste dingetjes nog. We hoefden ook niet hurry up te stressen, want de taxi zou er rond 10u zijn.

Rond 9 uur komen ze wel van Oakwood het huis al leeghalen, de meubels, de bedden en al. Toch was dat allemaal wel een beetje gek, het voelde inmiddels toch een beetje als je eigen huis en dan staan er ineens 3 mannen die de boel leeg komen halen...tsja, that''s life, zullen we maar zeggen.

Ondertussen gaan Sophie en Stijn naar Zac, Natalie en Lorelei...toch nog effe spelen. Hoe moeilijk is het ook voor hun? Moeten we toch maar niet onderschatten.
De taxi staat er inmiddels ook al, beetje te vroeg, maar..''no worries, i have the time"" zegt ie gelukkig.
Ah, da''s fijn om te horen, want dat zullen we straks in Nederland vast minder horen!

Cindy en Kim en de kids komen onze kant op, nog effe 1 keer knuffelen, jammer genoeg is Michelle er niet, nog op vakantie in Colorado, maar daar hebben we eerder al uitgebreid afscheid van genomen.
Bizar allemaal hoor, ook dat moment dat je de taxi instapt, nog 1 keer naar iedereen kijkt, nog 1 keer naar dat inmiddels vertrouwde huis kijkt, en vervolgens.....de straat uitrijdt.....de woonwijk uitrijdt...nog 1 keer over de snelweg naar Portland rijdt....zo''n dubbel gevoel heb ik nog niet eerder gehad! Je bent idd blij dat je weer iedereen gaat zien, weer in je eigen huis zit, in je eigen bed, weer dat lekkere eten van Nederland...maar ohoh....toch ook wel weer schrik....hoe zal het zijn om weer te wennen? Hoe snel wordt alles weer gewoon? Hoe gaat het met Sophie en Stijn en het oppakken van alles?
Hoe gaat het met Roon, maar ook natuurlijk..hoe gaat het met mij? We weten het nu natuurlijk al een beetje, maar....dat houden we effe in ons midden he, want we zijn pas bij het vliegveld belandt,PORTLAND AIRPORT!

We zijn goed op tijd, kunnen nog een beetje rondkijken, nog wat eten, en rond 12.30u kunnen we boarden.
Nou ja...dat DACHTEN we toen nog... Uiteindelijk werd het nl. ruim een uur later, en stegen we dus ook een uur later op, maar we hadden geluk....de reistijd was kort, we zouden het in 8 1/2 uur kunnen halen..ik zeg...GAS EROP!

En de reis ging goed, erg spannend allemaal natuurlijk ook, Sophie en Stijn hadden er veel zin in (Stijn natuurlijk ook met een erg dubbel gevoel, heeft zo moeten huilen die laatste avond voordat we gingen vliegen..)
Rond 8.30u in de ochtend (we slaan dus gewoon een nacht over, want eigenlijk voor ons gevoel gaan we de nacht in) landen we dan toch op
SCHIPHOL AIRPORT!!
Yeahhh, hier zijn we dan weer, op Hollandse bodem!!
Dan volgt het wachten op de bagage, duurt ook nog een hele tijd, maar dan kunnen we toch naar de aankomsthallen, waar we volledig verrast een heuse welkomstserenade kregen van de drumband Hooge Mierde, het moet nie gekker worre! Geweldig, wat leuk!
Familie erbij,oma Mieke, tante Ingrid, Karel, ome Raoul, neefje Tuur en nichtje Janne, Sophie en Stijn natuurlijk hieperdepiep!Echt SUPERLEUK!! Nogmaals dank jullie wel allemaal!

Bakje koffie met de hele meute op schiphol, en daarna..op naar HUUS!
Ik heb geen "shock-gevoel", sterker nog...het is net of we hier gisteren nog reden, zelfs toen we Mierd inreden had ik zoiets van..o ja, niks veranderd, zijn hier gisteren weggegaan, zoals het lijkt.
Het is rustig in de straat...ik zeg nog tegen Roon..."t is wel ERG rustig, k geloof niet dat er iemand is.."Dus Roon rijdt bij ons de inrit op, waar tegelijkertijd een paar gillende keukenmeiden opspringen, die zich achter de bosjes verstopt hadden, met de champagne in hun hand.Hee en daar is opa, en Richard, den orrige..wat super!

Zaten al UREN te wachten, wij nog op ons gemak bakkie koffie gedronken op het vliegveld, maar allee...what a surprise!
Hoe laat is het?? Na 13u? Ooooh, dan kunnen we er wel een glaasje op heffen, zonneke erbij, alles is versierd, we zijn totaal verrast! Een heel welkomstpakket met eten, drinken, snacks staat klaar....een överlevingspakket"voor het weekend...nouwwww, DAT lukt wel, zo te zien!

Yvonne is daar al snel om met Sophie te spelen, ook Stijn zijn vriendje is er al snel, en jaaaaa hoor....het is al snel weer als vanouds...spelen, spelen, spelen!
s'middags eigenlijk doorlopend wat bezoek gehad, gewoon gezellig. Jahh, we zijn moe, maar NIET zo moe, dat we het niet meer trekken.SÁvonds komen de buren nog effe aan...MET ons buurmeisje. Lieke, die we nog niet eerder gezien hadden, alleen op de skype, ze wordt alweer bijna 1 jaar!

We hobbelen zo dat weekend door, met de jetlag is het goed te doen. De dag erop natuurlijk naar oma, want die staat er ook wel erg op te kijken, het is heerlijk weer, dus wat dat betreft belanden we ook nog niet in een shock!

En dan is het alweer MAANDAG 3 SEPTEMBER
Nee, hoor, Sophie en Stijn gaan nog niet naar school vandaag. Ik vind het allemaal nog wel heftig, "effe"thuiskomen van een jaar Amerika, ëffe"1 dag acclimatiseren en weer "effe"naar school.
By the way..we moeten eerst naar het gemeentehuis om ons weer in te laten schrijven, jaaahaa minse...we zijn dus echt wel een jaar buitenlanders geweest!

Met de school afgesproken dat we dinsdag na de ochtendpauze naar school komen voor een "welcomeparty, en het vanaf die dag ook dag voor dag bekijken hoe ze het doen, hoe het met de jetlag gaat en ze evt. indien nodig ook een paar uurtjes thuishouden.

Maar no way! het gaat eigenlijk zo goed, ze zitten vol energie, willen al naar het trainen van de voetbal en de korfbal, dus maandagavond is Stijn alweer gaan trainen, Sophie dinsdagavond en yesyes....we zitten er dus alweer snel middenin, in het wereldje van rennen, hollen, springen, opstaan en weer doorgaan! Maar het is o.k. Zolang het met Sophie en Stijn goedgaat, is het o.k!

Zo hobbelen we de week door, en dan is het alweer REUSEL KERMIS!
Vorig jaar gemist, al valt het eigenlijk allemaal best mee, hoor, als je zo ver weg zit, de tijden zijn anders, dus zoveel merk je er niet van als je wegbent + je hebt natuurlijk van allerlei andere dingen!!
Maar natuurlijk gaan we maandag op stap, Roon sóchtends al om 10uur!! Wij  sluiten om 13u aan, vroeg genoeg voor ons, en NATUURLIJK wordt het een dolle bende....als vanouds!! (Roon heeft het uiteindelijk 16 uur vol gehouden..hoezo oud??)

We hobbelen door, op naar ons WELCOMEBACKPARTY!
De zaterdag na Reusel kermis, 15 september, gaan we dit houden. Zo hebben degene die ons nog niet gezien hebben, toch de gelegenheid om ons te zien, tussen alle bedrijven door, gewoon...lekker borreltje, hapje erbij....gezellig was het wel! Tja...en als het dan bijna 6u sóchtends wordt...heb je er de dag erop OOK nog plezier van....JAAAAA, minse...we zitten er weer VOLOP in!!

Toch is alles nog een beetje "wazig"vind ik persoonlijk...je zit idd overal weer ineens in, je gaat gewoon mee met die sneltrein die ineens weer in je leven is gekomen, je doet net alsof dat ook heel gewoon is, en je WILT ook overal mee mee doen, omdat het toch ook wel min of meer van je verwacht wordt om dat te doen...."lang genoeg vakantie gehad, zeggen ze dan"(wel met een lach, hoor), maar toch...idd....we zijn veel weggeweest, hebben veel gezien en gedaan, maar hooooho....een jaar vakantie gehad??

 Als ik eraan terugdenk hoe moeilijk Sophie en Stijn het in het begin hebben gehad, wat Stijn gehuild heeft, dat ie terug wilde, niemand kennen op school, in de buurt of vereniging, niemand die hun taal sprak...Maar van de andere kant...zoooooo goed hoe dat op het laatst ging, zo vloeiend engels spreken, 2 de taal is het geworden voor hun. Maar ook...de vriendjes en vriendinnetjes die ze hebben leren kennen, ze weer moeten achterlaten...listen to me...niet ALLES is rozegeur en maneschijn als je er een jaartje tussenuitgaat, maar wat een genot om dat sfeertje eventjes geproefd te mogen hebben!

Waar waren we gebleven?? O ja...we hobbelen verder...Sophie en Stijn ook.
Hoe is het met Roon?? Roon heeft ook wel een tijdje moeten "acclimatiseren", heeft toch wel wat last van de jetlag gehad, is wel vrij snel alweer gaan werken, de donderdag van de 1ste week dat we thuis waren. Roon moet vooral wennen aan het "alles moeten". Onze weekenden zijn weer aardig volgepland, en Roon heeft het idee, dat we "geleefd"worden, maar dat is de manier waarop we hier leven, maar dat was ook wel wat we soms zo misten in Amerika. Gewoon weer ouwerwets naar een feestje, lekker ouwehoeren, of gewoon gezellig uit eten (jajaaa, natuuuurlijk gingen we in Amerika veul uit eten..), het "gewone"leven, maar toch....

Ik moet heel veel denken aan Michelle, mijn amerikaanse vriendin, ze zei..."Remember one thing when you are back in Holland...YOU are the one who changed, not the other person, no YOU changed.."Met andere woorden..ze zei dus...denk erom..JIJ bent degene die verandert is, niet de anderen, zij zijn het zelfde gebleven. En dat IS gewoon zo, WIJ zijn degene die verandert zijn, dwz niet verandert in die zin van dat we totaal andere mensen zijn, maar we zijn een jaar uit ons leven gestapt naar een andere plaats, we hebben daar veel ervaring opgedaan met al wat we gezien en gedaan hebben, dus soms kijken we met een andere "blik"de wereld in, heb ik het idee. En soms heb ik ook het idee, dat ik dingen uit wil leggen over hoe dat ging, maar dat dat niet over komt, zeker niet als er gevoel bijkomt.

Ik dwaal weer af, we hobbelen weer verder....21 september is het sportdag van school, en natuurlijk ben ik bereid mee te helpen...superleuk!!
En ben natuurlijk vooral ook trots op ons Sophie omdat ze een sportiviteitsprijs heeft gewonnen, omdat ze zo sportief was om een kindje van de tegenpartij te helpen, die was gevallen....kijk, onze Sophie!!

Zo hobbelen we het weekend weer in....FEEST FEEST FEEST!!
Man man, ik begin nu toch wel een beetje te zien wat Roon bedoeld....yeppperdepep..we worden geleefd. Vrijdag, zaterdag, zondag EN maandag feest!
Vrijdag het 1ste ambulancefeestje weer gehad, want jaahaa...ik heb besloten..ik ga terug naar....de ambulance!
Het feestje was niet daarvoor, maar voor 2 collega's, Will en Marius...supercollega's en natuurlijk weer SUPERGEZELLIG!
Nog een feestje zaterdag voor ons, maar  ook voor sophie, want ze heeft haar 1ste kinderfeestje hier ook weer gehad. Feestje zondag, feestje maandag...nou nou...het houdt niet op. Supergezellig natuurlijk, maar droek droek droek hebben we het er maar mee!

Vergeet ik nog te vertellen dat onze EERSTE VRACHT ook nog tussen de bedrijven door is gearriveerd. Het is de vliegtuigvracht, met alle belangrijke spullen zoals apparatuur, computers etc en andere dingen waarvan we niet wilden dat ze 8 weken op d booot onderweg waren.
Dus...tussen alle fistjes en partijen pakken we uit, gaan naar de sportvelden, Roon gaat werken en pffff...ik ben toch eigenlijk wel blij dat ik heb besloten om pas weer half november te starten op de ambulance, ik moet er toch echt wel weer een beetje inkomen.

HOE GAAT HET OP SCHOOL??
Ze zijn gelukkig allebei in hun hum, gaan graag naar school, spreken iedere dag af met vriendjes en vriendinnetjes. Sophie mist Amerika wel een beetje, zegt ze, maar de school hier vindt ze toch echt veel leuker, maar ook haar vriendinnetjes hier, dat gaat weer helemaal toppie!

Stijn vindt het ook fijn om weer terug te zijn, ook op school vindt hij het erg leuk, maar hij mist toch wel een tikkeltje erger Amerika. Ik mag er niet over praten, hij heeft ook al een paar keer erg moeten huilen, maar de volgende dag ging het dan toch wel weer goed.
Ze zijn eigenlijk al weer aardig gewend op school.

Zoals gezegd de sporten hebben ze weer meteen opgepikt, zo ook de kunstacademie oftewel tekenschool in Belgie.
Sophie zit inmiddels ook op typeles, dus hun week is aardig gevuld.

Toch missen we alle 4 wel de weekenden waarin we dus altijd met zijn 4-en op pad gingen. Het is sinds we terug zijn er niet meer van gekomen om op pad te gaan, gewoon ergens naartoe, voor een dagje Drenthe draaien we ons hand niet meer om,...bij wijze van spreken dan..maar dat komt wel weer.

Inmiddels zijn we dus 7 weken verder, Roon zit weer bij de drumband, heeft het druk op zijn werk, is weer als vanouds sávonds aan het rommelen, dus al met al gaat het hier nog niet zo slecht, we hebben alweer aardig de draai gevonden. Sophie is inmiddels alweer op korfbalkamp geweest, Stijn heeft alweer verschillende keren bij vriendjes gelogeerd. Vorige week is d grote vracht van 12 Kb gebracht......sjeeeeeeezus, wat hebben wij veul....zooi!!
Waar moeten we het allemaal laten, toch maar weer veel weggegooid, extra kasten gekocht, en beetje bij beetje komt het einde in zicht, nog...4 dozen te gaan!

CONTACT MET DE AMERICANO'S
Over en weer hebben we al diverse keren met elkaar gemaild en afgelopen week hebben we geskypt, daar waren ze dan....Michelle, Jonathan, Cameron & Yasmin....aan de andere kant van de grote plas. Sophie en Stijn helemaal door het dolle natuurlijk, vooral Stijn begon ineens erg druk te doen. Wel erg apart om zo met hun te skypen. We hadden al verschillende mailtjes gkregen dat ze ons zo misten, dat ze iedere keer de heuvel opkeken sóchtends als ze bij de busstop stondn om te zien of we eraan kwamen....maar nee...we kwamen er natuurlijk niet aan...Ze liepen langs öns huis"en ze werden verdrietig, omdat er wel de lichten brandden (het huis staat te koop), maar er niemand is en geen levendigheid te zien is. En als ik dan zo'n mail onder mijn neus krijg, word ik er toch ook wel naar van, en voel ik toch ook wel hetzelfde als vn. Stijn ook voelt. Ik mis Michelle en Cindy ook erg, en Sophie en Stijn missen hun kinderen. Roon was natuurlijk veel aan het werk en heeft daar in mindere mate last van, gelukkig voor hem.

Maar we gingen dus skypen, zondagavond, geen goed idee achteraf, zo net voor het slapen gaan, want vooral Stijn was compleet van slag. Het was natuurlijk ook weer de 1ste keer dat we hun zagen en het was toch verwarrend. Je weet ook gewoon dat het allemaal anders is, dan dat je vanuit Nederland vertrekt, want daar kom je toch weer terug, maar naar Amerika ga je zomaar niet effe heen. Stijn was boos, en vroeg waarom we daar weggegaan waren, en hij miste Cameron, en Zac en Mason heeeeel erg. Nu komt het niet zo dramatisch over, maar zondagavond was het toch wel erg dramatisch, en het leek heel effe weer hetzelfde als we de 1ste tijd in Amerika hadden. Toen kon Stijn de foto s van zijn vriendjes in Nederland niet aanzien, omdat hij er dan naartoe wilde, en nu is het weer andersom!
Nou ja...toch beter dus dat we niet langer zijn gebleven, want het zou alleen maar moeilijker zijn geworden, wat dat betreft kun je dan beter gewoon weer echt ergens anders naartoe gaan, zodat de hechtingsperiode niet zo erg is.

Nou....dit was ie dan! Jullie weten nu een beetje hoe het er hier aan toegaat, komt allemaal goed.
Trouwens erg leuke reacties op de blog gekregen...toch leuk als ze zeggen dat je schrijfster moet gaan worden...zou ik dan toch.....???
Ik vond het erg leuk om dit te doen, voor jullie, maar vooral ook later voor ons, ik denk dat het een mooi "boek"gaat worden.

THANKS EVERYBODY!
Hartstikke bedankt voor het trouw volgen van ons "boek", sorry voor degene die eraan verknocht waren, en waarvoor het nu dus echt ophoudt. Ik kan natuurlijk wel ons leven hier in Hooge mierde gaan beschrijven, maar daar zitten jullie vast niet op te wachten haha..

Speciale bedankjes voor diegene die altijd trouw bleven skypen en mailen (diegenen weten wie ik bedoel, vandaar geen namen....mocht ik toch per ongeluk iemand overslaan..)
Speciale bedankjes voor de ontzettend leuke kaartjes die we toch regelmatig kregen van verschillende mensen,maar van tante Karien toch wel in het bijzonder!(we hebben ze allemaal bewaard)
Speciale bedankjes voor de leuke pakketjes die we mochten ontvangen, met sinterklaas, kerst en pasen (het is allemaal opgegaan..)

Speciale bedankjes voor de Americano's, Michelle& Jonathan en kids, Cindy Brian &kids, Betsy&Paul, Deanna &Chris, voor de leuke tijd in Amerika!
Speciale bedankjes voor Marion, Richard, Kim &Nynke en Marjon Lath voor de gezellige weken in Amerika!

Speciale bedankjes voor de drumband en familie bij aankomst Schiphol!SUPER
Speciale bedankjes voor keileuk welkomsurprise van vrienden/familie thuis!GEWELDIG!
Speciale bedankjes voor de överlevingspakketten, mooie bloemen, lekkere rose bij aankomst van het huis!THANKS!

THIS WAS IT!!
Raar om te schrijven, maar wie weet.....komt er ooooooit weer een dag dat we toch weer besluiten om zoiets te ondernemen, en ja hoor, dan zou ik het weer zo goed bij gaan houden!
PS...foto's van de laatste weken komen er later nog bij.....ws. in het weekend, maar....hebben jullie nu alvast het leesvoer...

DAG LIEVE MINSE,
SEE YOU IN REAL LIFE,
HOUDIOTSKI, AMERICANOTSKI, HOLLANDOTSKI EN NATUURLIJK...
TOEDELEDOTSKI! XXX

LAATSTE BERICHT IN AANTOCHT......

HALLO IEDEREEN!!!

Sorry, sorry...ben begonnen aan de laatste blog, en ik weet dat sommigen al geregeld gekeken hebben, sommigen missen zelfs het wekelijks lezen van de blog, maar de afgelopen weken zijn behoorlijk druk geweest.

Maaaaaar...ik ben eraan begonnen, maar ik wil het natuurlijk ook niet afraffelen, want zo werk ik niet, he!
Er komt alleen iedere keer nu iets anders tussen, zoals deze week bv. weer de....12 K vracht, en neem maar van mij aan....da's VEUL!!!

Maar zoals gezegd....verhaaltje is in aantocht, nog paar daagjes geduld.....

LATERSSSSS XXX

VLIEGEN RONDOM MOUNT HOOD&MOUNT ST. HELENS, TIMBERLINE LODGE&MOUNT HOOD EN...THIS IS IT!!

HAY OVERTHERE!

Toch nog snel een blog vanover de grote oceaan, want het is de avond voordat we weer terugvliegen...over the big ocean!
Hoe het voelt...gek! Je wilt het wel, maar we moeten ook van zoveel dingen afscheid nemen hier, zo ook Sophie en Stijn. Ze zijn eraan toe, maar dan toch ineens weer niet....allemaal dubbel dus!

Vorige week eindigde ik ermee dat Roon, Sophie en Stijn zouden gaan...
VLIEGEN rondom MOUNT HOOD en MOUNT ST. HELENS!!
En het is doorgegaan, het was superzonnig, dus de vlucht ging door! Nu was er wel heel veel rook i.v.m. bosbranden in de regio, dus het was wat smokerig, maar dat mocht de pret niet drukken.
Om 13u zijn we op airport Hillsboro, daar komt collega Hank (van Roon) ook naartoe, hij is dus ook tevens piloot.
Na alles grondig gecheckt te hebben.....yeahhh, daar gaan ze dan, en moeders.....blijft aan de grond (is natuurlijk maar plek voor 4 in zo'n vliegtuigje, incl. de piloot)...maar da's niet erg, moet nog effe shoppen, want het is nog maar een paar daagjes, he!

Ze zouden 2 uur in de licht vertoeven, zouden van Mount Helens naar Mount Hood vliegen, en dat alles bij elkaar zou zo'n 2 uur inhebben.
Toch cool, hoor, om ze zo met zo'n klein propellervliegtuigje de lucht in te zien gaan...ook wel eng aan de andere kant, maar daar denken we maar niet over na..

Na 2 uur sta ik weer paraat op het vliegveld, en jaaaaa hoor, daar komen ze dan, helemaal opgetogen en vrolijk komen ze uit het vliegtuigje! "mam, en zelfs papa heeft mogen vliegen..."en ja, hoor, zelfs Roon heeft dus mogen sturen, how cool!

Geslaagde actie dus, nog net op de valreep...sávonds nog even en kampvuurtje en de dag is weer rond!

Mount Hood

Zelf ook nog een eindje gevlogen.

Door de bosbranden in Oregon was het uitzicht niet helemaal helder....

Mount St Helens

 

TIMBERLINE LODGE EN MOUNT HOOD
Dat staat dus op de planning voor zondag. Zaterdag met het vliegtuigje, zondag gewoon met de auto, effe naar Timberline Lodge, nog 1 keer naar de Mount Hood, even afscheid nemen van onze mountain!
De sneeuw is al veel gesmolten van de mount hood, dus het ziet er allemaal precies hetzelfde uit als een jaar geleden...,met DAT verschil dat we een jaar geleden AANkwamen en nu VERTREKKEN...
We rijden weg van de Mount hood, hebben gezwaaid en houdoe gezegd tegen onze favoriete berg, en gezegd dat we zeker een keer terug zullen komen. Tja.....hoe raar is het als je 4 mensen in een auto ziet zwaaien naar een berg?????RAAAAAAAR, denk ik, maar allee, die mensen kennen ons toch niet, en...er lopen hier wel meer rare mensen rond haha...
Dus daar hebben we ook afscheid van genomen.
Gek he, hoe we de afgelopen weken overal afscheid van nemen, maar dat hoort erbij.
Zo zijn we ook nog 1 keer wezen eten in "ons tentje"bij de mount hood, een gezellig eettentje, waar we al een keer of 4 geweest zijn het afgelopen jaar.

 Bye bye Mount Hood..............

 

Bye Bye Timberline Lodge..........

Laatste kiekje bij Mount Hood

Maandag rommelen we wat aan, het moet ook allemaal ingepakt worden, iets waar we nu ip al weken mee bezig zijn, dus ook vandaag. Het is niet anders, Sophie en Stijn. Stijn gaat heel de dag met Zac op sjouw, Sophie hangt hier wat rond, helpt her en der wat mee..dus goed bezig!

Dinsdag is het echt ....een skypedag van hier tot Tokio! Het begint om 10uur, en het loopt bijna continue in elkaar over, tot...14.30u. De Lath, ons mam, Marion P., ons Ingrid, Sofie, Kelly en uiteindelijk Nanny nog. Allemaal nog 1 keertje skypen in Amerika..."want jullie zullen het dadelijk wel druk hebben....."eigenlijk is het nu al bere-druk, maar ik vind het wel gezellig, al da geskyp, gekkenhuis!

Een kaartje van.......de postbode. Leuk man........thanks Larry!!

WOENSDAG...SPANNENDE DAG!
Want het is inpak-dag, wat houdt dat in??? Jahh, dat er een paar mannen komen inpakken en alles in de vrachtwagen laden. We hebben een vracht voor het vliegtuig (is 3 weken onderweg..) en we hebben een vracht voor de boot (8 weken onderweg..), en dat hebben we dus al gesorteerd opgesteld.
3 Mannen komen pakken en met een 1ste blik zeggen ze al..."mmm, i don't think we gonna make it.."
Eeeeuhh, hoezo?? "It's too much!" yeh, en wat dan??"Then it stay here.."Kwam Roon effe tussen neus en lippen tegen mij zeggen....whaaaa! Yep! Daar komt dan TOCH de stress die er eerder nog niet was... Roon zegt al een paar dagen..."ik denk dat het teveel is..."En ik.."aaaah, zal wel meevallen, ze kijken echt wel een bietje door de vingers, hoor.."Nou, DUS NIET!! Tja, en dan word ik dus niet goed, en begin hier rond te dreutelen en te draaien, sigaretten roken terwijl ik dat normaal niet doe, Roon zit wat rond te dartelen en te spoken, eigenlijk zijn we effe allebei als een kiep zonder kop (zoals we dan in Brabant zeggen..). Ik ga alvast spullen eruit pikken die ik minder belangrijk vind, zodat ze die nog niet inpakken (ze pakken nl. eerst ALLES in, en dan zeggen ze...dat en dat kan niet mee..)tja, en wat dat dan is, dat ben je gewoon kwijt). Effe toch weer stress dus, zijn echt UREN en UREN bezig! Begonnen om 8.30u, zijn tot 15.30u!! bezig geweest. En om 14.30u kregen we het sein dat ze dachten dat het meeste wel meekon, YES! De tafel en vuurkorf laten we hier, dus het valt mee. De 2 houten zeekratten zat echt PROP en PROPVOL!!!!

Luna wordt opgehaald en vliegt donderdag al richting NL

 

OK.....de garage was redelijk gevuld....

 

Alles werd opnieuw ingepakt door de verhuizers.

Passen en meten om de zeekratten zo optimaal mogelijk vol te proppen

Het resultaat: een lege garage en Noes die de bezem eens flink vast pakt.....

 



Sophie is eigenlijk heel die dag wat uit haar doen geweest, hangend op de bank, vermoeid, van slag, ik weet niet. Stijn...is gegaan sóchtends en we hebben em eind van de middag pas teruggezien, heel de dag bij Zac gespeeld, of misschien wel gevlucht, dat hij het niet WILDE zien...

Toen alles weg was, was er weer rust!Tijd voor een kampvuurtje, tijd om de ballonnen die Sophie met haar verjaardag gekregen had (met helium), 3, de lucht in te laten met een kaartje eraan met ons adres in Nederland, hoe speciaal als we straks dat kaartje dus weer terug krijgen in Nederland!
Dus zo gezegd, zo gedaan, ballonnen de lucht in, Stijn 1, Sophie 2, en natuurlijk blijven volgen....

 

 

Om 21u gaat de voordeurbel...tadaaaaa....de overburen, Roger en Robbin...met een fles champagne en een keilekkere vruchtentaart, hoe leuk!!!
Dus zij hebben nog heel de avond bij ons gezeten bij het kampvuur, gezellig!!

En dan is het alweer donderdag...de dag voor vertrek..30 augustus!
Roon moet nog een hoop dingen doen, auto inleveren, nog effe naar kantoor, nog dit, nog dat, Stijn is weer heel de dag slangen aan het zoeken...(gaat ie echt missen, hoor, in nederland!).
s'Middags gaat de skype...natuurlijk Nanny, ....hee tís natuurlijk WEL donderdag...ONS skype-dagje, en erg speciaal...ook de laatste hier vanuit Amerika!!

S'Avonds nog even naar Mara en Klaas afscheid nemen, daarna uit eten bij the golden Valley, restaurantje over de brug bij ons..We waren wel uitgenodigt bij Cindy en Brian, maar ik vond het zelf wel leuk toch om het laatste avondje naar een restaurant te gaan.. Daarna natuurlijk nog geborreld bij Cindy en brian, die ons ons gelukkig morgen ook uit komen zwaaien.Sophie en Stijn kunnen daarna maar niet in slaap komen Stijn moet huilen..."Ik zie Zac nooit meer en al mijn vriendjes hier..."Slikk, daar waar het allemaal mee begon (huilen om de vriendjes in Nederland), daar eindigt het nu dus mee (huilen om de amerikaanse vriendjes). Ook ik heb het vandaag moeilijk en moet vandaag geregeld een traantje wegpinken...niks voor mij, afscheid nemen...

Tja....THIS IS IT!!! Ik kan er niks anders van maken! Ik ben blij dat zoveel mensen ons zo trouw gevolgd hebben in ons avontuur, het was een jaar om nooit te vergeten, voor altijd in onze memory's, voor Sophie en Stijn ook ZO speciaal! Nogmaals...ben blij dat we het gedaan hebben, enne...SEE YOU SOON! ...bij de emte, kruidvat, in de straat...of waar dan ook.
THANKS!!! Zaterdag 1 september zetten we weer voet op Hollandse bodem!!

Oja...en dan nog iets..(.Moet toch wel een beetje hetzelfde ritueeltje houden toch? Anders word ik ook onrustig...)..
Er lag een heel erg leuk kaartje van onze mailman in de bus ...FOR THE KRAMERS-FAMILY! Echt zo leuk! Ik heb vaak met hem gepraat als ik Luna uit ging laten en hij wist dus ook dat we weer terug gingen naar Holland, dus hij heeft een kaartje naar ons geschreven...nou, da's toch leuk, niet??(foto van het kaartje eerder in het bericht..)

Luna vliegt inmiddels!! Is em gevlogen vanuit Seattle, vandaag opgestegen, vliegt naar Frankfurt en vandaaruit komt ze naar Nederland zaterdag! onze golden Luna...

Het zit erop...ons american adventure...ik schrijf nog wel hoe het de 1 ste weken verloopt..kunnen jullie ook nog wat afkicken, en wij ook...

CU SOON, TOEDELEDOTSKI, HOLLANDOTSKI HERE WE COME XXXX

SOPHIE'S 10E VERJAARDAG & FAREWELLPARTY, LUNA, OAKS PARK, CANON BEACH & AFSCHEIDSETENTJE AMERICANO'S...7 DAYS TO GO!

HAAAYDIEHAAAY!

Poeh poeh...nu komt het toch wel ECHT dichtbij allemaal, onze vlucht naar Hollandaise, en dan gaat alles ineens ook echt supersnel!

Maar...we hebben een "wat nog 1 keer te doen-lijstje"gemaakt.
Dat hebben we natuurlijk een tijdje geleden al gedaan, en dan maar afstrepen, maar eigenlijk heel eerlijk gezegd, hebben we het laatste jaar ZOVEEL gedaan, dat het voor ons soms even ook niet meer hoeft, en we blij zijn met gewoon wat rondhangen in de tuin, nog wat drinken en eten met de americano's (wat natuurlijk OOK heel gezellig is...).
Maar er waren natuurlijk een paar dingetjes die we zeker nog wilden doen, zoals raften (wat we dus 2 weken geleden gedaan hebben), naar Mount Hood of course, onze mountain waar we al vaak vertoefd hebben, naar de coast..canon beach, nog 1 keer naar de zoo en dan is het o.k.

Afgelopen zaterdag hebben we niks gedaan, gewoon wat uitgeslapen, wat rondgehangen, alhoewel....bedenk ik me nu, ik heb eigenlijk heel de dag in de keuken gestaan om ditjes en datjes te maken voor zondag..dan vieren we Sophie haar 10E VERJAARDAG, how special is that?? Wie kan er nu zeggen dat ze haar 10e verjaardag in Amerika heeft gevierd? Jahh....SOPHIE dus!
Sophie was 21 augustus jarig, op een dinsdag, en omdat we meteen ook ons farewellparty wilden vieren, was het handiger om dat op zondag te doen. Vanaf 15u was iedereen welkom, want sóchtends gingen, Sophie, Stijn en Roon eerst nog met Michelle, Jonathan, Cameron &Yasmin, Betsy &Paul ...tadaaaaa VISSEN!

sÓchtends was Sophie natuurlijk al vroeg wakker en ze had mogen kiezen of ze zondag haar cadeautjes van ons kreeg, of dinsdag. Moeilijk, moeilijk, moeilijk, maar uiteindelijk is het dan toch zondag geworden. Natuurlijk hebben we haar eerst toegezongen (ik besefte toen dat we dat nog nooit eerder gehad hadden, dat we de verjaardag VANTEVOREN vierde, want eigenlijk is dat wel gek). Natuurlijk een amerikaanse feesthoed op, lekker ontbijtje buiten, cadeautjes uitgepakt, ook van de beide oma's en opa had Sophie een cadeautje gehad, en een boel kaarten, erg leuk! En bedankt namens de feestcommissie!

 

 

En...huppp...om 10u staan ze al paraat om te gaan vissen. "So it's guite for you", zegt Michelle..."yep, it is"enne...ik hou niet van vissen, ik bedoel vissen vangen, da's niks voor mij..

Kiek ze nou us zitte

en dat is 1-0 voor de whites

Michelle gaat voor haar catch. Uiteindelijk heeft ze er 2 gevangen

Jonathan leert Cameron de fijne kneepjes

Uitslag voor vanaag kramers-whites......0-4...helaas. Volgende keer beter.

De vis moest je zelf schoonmaken

Tja...en dan komt er een moment dat de kop eraf moet...

Michelle help Sophie met haar vissie...

Na 2 vissen hadden de kids het wel gezien. Die andere 2 heb ik met Jonathan schoon gemaakt

Nog even een half uurtje waterfietsen op de visvijver

 



Om 14u zijn ze pas terug,hebben aardig wat vis gevangen...wat vanavond op de BBQ gaat..pfff..no, thanks! Ik heb ondertussen alles klaar, dus...het feest kan beginnen. We hebben 6 gezinnen uitgenodigd, waarvan 1 afgezegd heeft,het zijn de gezinnen waar we het meest mee opgetrokken hebben of de kids het laatste jaar, dus het wordt een gezellig fistje.
Het is heerlijk lekker weer, dus party buiten, wat te drinken, wat te snabbelen, rond 18u gaat de BBQ aan, en alles en iedereen blijft tot laat hangen, dus gezellig!

Michelle, mijn beste maatje van dit jaar hier, blijft natuurlijk het langste hangen, dus we blijven nog lang naborrelen met zijn 2-kes. En toen zat het feest erop, en reken er maar op dat Sophie een SUPERFEEST heeft gehad. Ze is door de americano's ook superverwend!

En dan is het maandag...poehhhhhhhhhhhhh...het opruimen kan beginnen, natuurlijk s'nachts al wel het 1 en ander gedaan, maar er lag toch nog zat om de verdere ochtend mee onder de pannen te zijn.
We hebben vandaag ook nog stress om Luna gehad, WEER naar de dierenarts voor een foto, omdat het erop leek dat ze WEEEER iets ingeslikt had. Echt....Luna bezorgt ons zo nu en dan wat nachtmerries, en ook bij de dierenarts draaide ze helemaal met hun ogen. Op de foto was niks te zien (maar allee...dat was de 1ste keer ook niet..), barium erin, en maar wachten totdat er weer uitkwam, want DAN was het goed, en zat er geen obstrucie. Nou, dan duurt de avond lang, dat kan ik je WEL vertellen!

Het zou nl. (afgezien van torenhoge kosten weer!) aan alles een draai hebben gegeven. Als ze weer voor o.k moest, zou ze nl. afgelopen woensdag NIET goedgekeurd worden (medisch), zou ze volgende week NIET hebben kunnen vliegen en zou 1 van ons hier hebben moeten blijven, dus jullie kunnen je voorstellen dat het spannend ent er redelijk gestresst hier aantoe ging. Maaaaar....om 22.30u kwam het eruit..YES (de barium dan, he!). Nu moet ik ook wel zeggen, dat ik ze weet ik hoeveel olijfolie had gegeven, maar ik dacht...hoe dan ook...ge zult...k.kk.n, Luna!
Zo gezegd, zo gedaan, probleem weer opgelost, effe schrikken weer, iedereen weer helemaal happy dat het toch goedgekomen is!

Morgen is het dan echt zo ver...SOPHIE'S 10E VERJAARDAG, HIP HIP HOERAAAA!
En jaaa hoor, vandaag natuurlijk wederom hard voor haar gezongen, cadautjes had ze gehad, nog lekker ontbijtje en vandaag wacht haar nog een verrassing, we gaan nl. met Michelle &kids, en Cindy & kids naar Oaks park, een pretpark wat altijd op TV komt, vlakbij Portland en waar sophie het altijd over heeft om naartoe te gaan. Ik had al gedacht om dat op haar verjaardag te gaan doen, en toen Michelle er ook mee kwam, was het niet meer zo moeilijk, alleen...Michelle kon jammer genoeg die dag niet mee uiteindelijk....Cindy en de kids wel, dus there we go! Op naar OAKSPARK!
Het was gezellig, alleen wel wat druk, maar dat werd op het einde van de middag beter. Leuke attracties voor jong en oud!

Rond 17.30u besluiten we toch om naar huis te gaan, want Sophie mocht uitkiezen naar welk restaurant we gingen uit eten en dat werd..the GOLDEN VALLEY, bij ons om de hoek, "want mam, daar hebben ze ZULKE lekkere steaks!!"Kijk, ons kleine meske is echt groot geworden, heeft het niet meer over hamburgers of gehaktballen maar over..STEAKS!

En dit alles tussen het pakken door, het moet nie gekker worre! Ik ben achteraf blij dat ik op tijd ben begonnen met sorteren (hoor MIJ), dingen weg te gooien, alvast in dozen te doen, want het kost ERG veel tijd!
Pakken pakken pakken, hier een doos, daar een doos, je kent het wel!

Vandaag (woensdag 22 augustus) is het ook weer lekker weer, spannende dag vandaag want vandaag heeft Luna haar ....MEDISCHE KEURING!
Yep, en dat houdt nogal wat in hier! Roon en Sophie zijn er ongeveer 3 uur mee weggeweest, de papieren moeten naar washington met Fedex, afgestempeld worden en dan weer terug naar hier. En je moet weten...ze is ewrdoor...ze mag vliegen volgende week! Volgende week woensdag wordt ze opgehaald, donderdag vliegt ze, zatermiddag komen ze haar bij ons in Mierd afleveren", nou goed he!!
Luna zal blij zijn om weer naar de spartelvijver en het zwartven te gaan, lekker los!

Omdat het zo´n lekker weer is willen we woensdag naar zee, lekker fikkie stoken op het strand, de zonsondergang zien (ofewel..de zon zien zakken in de zee, Raoul....)
Dus ik pik Roon om 16u op van zijn werk, effe happie eten en dan op naar...CANNON BEACH!!
Tja, we hebben veel stranden gezien het afgelopen jaar, maar Cannon Beach blijven we 1 van de mooiste kustlijnen vinden hier in Oregon, blijft gewoon mooi en speciaal! Zeker nu het zo'n mooi weer is, SUPER met die rotsen in het water!
We hebben volop hout meegekregen van Michelle, dus we kunnen wel even vooruit. Tentje erbij (vonden Sophie en Stijn wel knus), stoeltjes, wat te drinken en te snabbelen, en dan...stoken maar!!
En natuurlijk zijn we de marshmallows niet vergeten!!

 

Fikkie stoken op het strand

Natuurlijk ook even wat marshmallows gebakken

Zeer geslaagd, perfecte dag! Denk dat we volgende week toch nog 1 keertje gaan....fikkie stoken aan het strand..waar kun je dat nou??
Enne...it's allowed he!
Rond 21.45u gaan we weer richting huis, ze zijn moe en..voldaan..vallen in slaap onderweg natuurlijk!

Donderdag 23 augustus
Beetje lamballendag. In de middag gaan we nog 1 keertje naar de Zoo. Grappig isdat zij de zoo (door de zoo-summercamp) echt helemaal op hun duimpje kennen." Kijk hier, mam! Hier door die grote poort mochten wij naar binnen, niemand anders...en daar, mam..daar is Packy" (olifant die dit jaar 50 jaar is geworden), ze zijn helemaal thuis in the zoo, helemaal leuk!
We gaan rond 16u Roon van zijn werk halen, want..we hebben een afscheidsetentje bij michelle& Jonathan! Ze vertrekken morgen naar Colorado voor vakantie, en het gekke is dus dat we ze na morgen (vrijdag) niet meer zien, ze komen nl. zondag over een week weer terug en dan zijn wij dus weer in Nederland. Gek allemaal he!
Ja, ik vind het ook gek, en kan er soms niet helemaal bij, maar Michelle en Jonathan en kids komen zeker naar Nederland, niet nu, niet volgend jaar, maar over een paar jaar als Cameron& Yasmin wat groter zijn komen ze zeker langs, lijkt me ook weer heel apart!

Maar...ze hebben dus een diner voor ons, Cindy, Holly, Betsy kwam ook nog over waaien. Zo gezellig allemaal, en natuurlijk konden we allemaal maar niet naar huis.... Stijn wilde blijven slapen, o.k vooruit dan...Morgen komen we nog 1 keer terug om ze uit te zwaaien. Special friends, Michelle &Jonathan, Cameron & Yasmin!

Vrijdag 24 augustus
Als ik die datum zie, denk ik aan een jaar terug....het is DE datum dat we hier naartoe vlogen nl. nog niks wetende wat ons allemaal te wachten stond, en nu..een jaar later, en zoveel dingen te weten gekomen zijn hier over het leven van "de Amerikaan", opgenomen zijn door "de Americano's", de supermooie natuur van Amerika, "Amerikaanse"taferelen...echt .. we zijn ZO blij dat we DIT gedaan hebben!

Gisterenochtend nog hebben ze aan Roon gevraagd of hij toch ECHT niet wilde blijven.....hij kon blijven, maar dat onderwerp is besproken he? WEL erg leuk dat ze het blijven proberen,doet ie t toch goed!! Natuurlijk is het gaaf om WEER een jaar te blijven, maar zoals ik eerder al zei...niks is zoals de 1ste keer alles meemaken..de 1ste keer op de snelweg rijden in Amerika (ik weet nog dat ik dacht in het begin....zie MIJ hier rijden, alleen..op de snelweg in..Amerika, tssssss nu kros ik van hot naar her alsof ik hier altijd gewoond heb..) of Halloween...ik weet nu hoe ze dat hier vieren, echt super!!Maar..ik weet wat ons te wachten staat..
Zo kun je eigenlijk alles benoemen wat we het afgelopen jaar meegemaakt hebben. Ook hier wordt het "gewoon".(behalve de supermooie natuur....dat wordt niet "gewoon")

En zo langzamerhand zijn we eraan toe om weer naar ons landje te gaan, lekker ouwehoeren in ons taaltje, gewoon weer de verjaardagen vieren zoals we het gewend zijn, leuke dingen doen met vrienden, Sophie en Stijn weer in hun "normale"doen, vriendjes en vriendinnetjes...ze hebben er zin in!

Tja, een jaar geleden stonden we er anders voor, vol verwachting, maar ook met wat lichte spanning toen. Hoe zou het op school gaan? Ze kunnen geen engels, zou dat wel goed gaan? Lunch op school, dus de hele dag weg, hoe gaat dat? En ze HEBBEN het moeilijk gehad in het begin, godmiljaar! Heel de dag op school zitten en je kunt niet vertellen wat je denkt of wilt EN je verstaat niet wat zij zeggen, hoe moeilijk moet dat wel niet zijn??
Ik heb veel op school vertoefd het afgelopen jaar, velen denken dat ik hier de gooise vrouw uit heb gehangen (ook wel, hoor, haha), maar gottegot...ben toch OOK veel met hun bezig geweest, gemiddeld 1 1/2 uur per dag op school, na school hun achter de computer sleuren voor dutch education, dan weer voor amerikaans homework, pfffff, als ik er nu aan terugdenk...ze waren gewoon in het begin niet vooruit te branden (maar ja, niet gek, als je geen engels spreekt en toch heel de dag door moet zien te komen, vreet energie!).

Maar jongejonguhh, wat hebben ze het goed doorstaan, en als je ze nu hoort babbelen in het engels tegen hun vriendjes/vriendinnetjes....het is hun 2de taal geworden gewoon, echt petje af!!
Het zit er bijna op, ook mijn blogjes...nog een paar weekjes..,

Even terugkomen op het afscheid van Michelle, Jonathan, cameron&Yasmin! Vandaag vertrekken ze dus richting Colorado, naar familie van Jonathan en ik heb er wel veel moeite mee dat ze gaan, Sophie en Stijn ook, maar laten dat niet zo erg merken, alleen stijn, daar zie je het dan aan..zijn buddy cameron is weg....hij woonde er bijna!Dus ja, gek is het, maar dan ga je afscheid nemen, en dan toch zeg je...aaaah, we see you on skype, we see you in a couple of years, we have facebook and email, we don't say farewell, maar toch...na vandaag is alles weer anders. het gezin waar we het afgelopen jaar zoveel mee opgetrokken hebben gaat op vakantie en zien we hier niet meer terug, dus ik vind het toch moeilijk. Altijd kon ik dit afgelopen jaar op haar/hun terug vallen....het is allemaal anders dan toen we vanuit Nederland naar hier gingen..je WIST.. over een jaar zijn we weer terug, we zien iedereen weer, dat komt wel weer goed, maar nu is het andersom en dat is NET effe wat anders natuurlijk. Moet je zien wat je in een jaar kunt hechten, ook voor Sophie en Stijn...k weet zeker ..nog zo'n jaar en ze zijn hier thuis!

Wat natuurlijk OOK niet onbelangrijk is aan deze dag is....het is Roon zijn LAATSTE WERKDAG!!!!
Nou, da's wel raar, zeg! Roon vond het ook raar, is gisteren nog mee uit lunch genomen (toen Roon in Nederland zat was er namelijk een afscheidsetentje..) en vandaag was dan officieel zijn laatste dag. Roon krijgt 4 dagen de tijd om te pakken.
Dus die 24e augustus is een hele speciale dag!!!!

Het was schitterend weer wederom, Sophie en Stijn hebben heel de middag gespeeld, bij Natalie en Lorelei en bij Landon. Stijn is WEER logeren, áaaah, mam, ik zie Landon straks NOOIT meer". Tja, en dan krijg je me om!

Ik ben NOG iets belangrijks vergeten te vertellen...in de tussentijd dat ik hier in de zon lag (hahaaa grrrapje), hebben 5 meiden ons paleisje gekuist!!(In the Netherlands dan he!)Nouwww, wat zeg je me daarvan!!Ze hebben de spinnen speciaal voor mij laten zitten...ben benieuwd! SPECIAL THANKS to s Ingrid, Sofie, Nanny, Neeltje en Jolanda, en...beterschap Renate (had anders ook mee gepoetst!), whooooo, we kunnen nie wachten!!! Spic en span was het he?? Eindelijk weer in een schoon huisje! THANKS LADY S!!!XX

Dan willen we ook nog kwijt dat we het ERG leuk vinden dat Sophie en Stijn zoveel leuke mailtjes van Basisschool de Akkerwinde in Hooge Mierde hebben gehad (nou, da's toch goeie reclame he!), echt..heeeeeeel erg leuk!! En zo ook dat laatste mailtje aan Sophie, dat er een plekje voor haar gereserveerd is bij vriendinnetje Annefleur in het groepje..SUPER!! Ze was helemaal blij!
Echt heel tof hoe jullie Sophie en Stijn er toch het hele jaar bij betrokken hebben gehouden! DAT wilde ik even kwijt..

Ik ga nog geen afronding maken he..hohoooo, niet dat jullie dat nu gaan denken, want ik ben er mentaal nog niet aan toe...volgende week ws. wel...misschien...

Wil ik nog even op het ambulance verhaaltje terugkomen. Een tijd geleden vertelde ik dat ik daar veel mee bezig geweest ben om een dagje mee te rijden, heb echt TIG keer naar mevr. Sheri gebeld, tel.nr ingesproken, maar er werd nooit teruggebeld...nu kwam ik toevallig vandaag een man tegen bij het vriendje van Stijn (had gelogeerd), en die droeg een t-shirt met Ambulance Metro West erop, dus ik vroeg of hij daar werkte. Ja dus, ik uitgelegd dat ik echt weet ik hoe vaak gebeld had, en dat er nooit teruggebeld werd. Hij zei; het is het laatste half jaar 1 grote puinhoop bij ons, het is zo druk, dat Sheri iedere keer in moet springen op de wagen, omdat ze niet genoeg mensen hebben voor de 911. Hij zegt; ze zit eigenlijk op kantoor, planning en organisatie, maar ze is ook een paramedic, en daar wordt ze dus het laatste half jaar veel  voor ingezet, eigenlijk dubbelfunctie dus...Hij zei; ï'm so sorry for that, maybe you can call this week.....maar da kan dus nie, hee. Jammer, dat wel, maar nu weet ik wel de reden. Ik heb ze een hele tijd geleden aan de lijn gehad, en toen had ik het gevoel dat het ze niet uitkwam, ze klonk gehaast, kortaf, en ik dacht toen nog...ze wil natuurlijk geen pottekijkers, maar achteraf is het dus de druk die heerste.....

Nog even iets anders anders:

Petekindje GIELEKE!! Dit is nu al het 2de jaar dat we niet op je feestje zijn, maar we maken het goed, van harte gefeliciflapstaart, manneke, fijne dag...! XXX
Renate & Mabel: ...van harte ladies! XXX
Mari: Jonguhh, de dag dat wij gaan vliegen...ben jij ws. aan het proosten op je eigen verjaardag, wij proosten in het vliegtuig op jou! Van harte man! XXX
Petekind Mees: LEST BEST! Je bent ws. de laatste die we via de blog feliciteren, how special! Van harte proficiat, young man! XXX

Nou, dit was het weer voor deze week...morgen gaan Roon, Sophie en Stijn vliegen rond de mount hood (wat laatst niet doorging vanwege bewolking), zondag of maandag nog laatste keer mount hood gewoon met de auto, effe afscheid nemen..., dus.....tot volgende week, beste mensen!

CU LATER, TOEDELEDOTSKI XXX