How is everybody??
Op het moment dat ik aan de blog begin, sneeuwt het hier als een tierelier! Gisteren en eersgisteren ook al een beetje, maar dat was vooral natte snow (jaja, ik weet het wel snow is altijd nat, but you know...)
Ben benieuwd of deze blijft liggen..
Wat ik van Michelle (de amerikaanse) begreep is, dat als het hier gaat sneeuwen, de mensen roekeloos worden en niet meer met hun auto verder rijden en ze gewoon aan de kant zetten. Ik ben benieuwd of wij die taferelen ook gaan zien.
Nou, laten we maar weer beginnen waar we eindigden, en dat was ... effe denken.. o ja, dat Marion en Richard ons gingen verlaten.
Sophie en Stijn zijn ondertussen allebei nog ziek geweest, de 1 aan de hoest (overgevlogen uit Holland..), de ander buikpijn (toevallig op maandag bij Stijn, dus ik zeg nog tegen Stijn... jaja Stijn, het is maandag, he, je moet naar school... maar het menneke had dus echt buikpijn, en heeft een dag op de bank gehangen.
Dus onze kerstvakantie heeft iets langer geduurd. Ik had een beetje een dipje ook deze week, Marion en Richard weg, het voelde allemaal zo leeg, maar.... dat heeft niet lang geduurd, was even bang dat het niet door zou gaan, maar....vriendin Marjon alias de Lath. (andere marjon dus..) heeft geboekt en komt eind april voor 10 dagen naar the States, jooooooeeeehoooee!! Let's go crazy!!
Dan es even iets anders belangrijks.....YESYES, Roon heeft praktijkexamen gedaan voor zijn rijbewijs en...
GEZAKT en wel...eeeuuh, tadaaaaaaa
Grrrrapje... want hij is voor de volle 100% geslaagd, en hij heeft nu dus zijn...
AMERIKAANS RIJBEWIJS!!
Hij was er wat zenuwachtig voor, de auto vantevoren wat schoongemaakt natuurlijk, want je rijdt af in je eigen auto (en poehee, het helpt wel, hoor, dat ie weer wat gekuist is..)
Hij heeft ong. 15 min. rondgereden, en it was EXCELLENT DRIVE, REALLY GOOD, en hij heeft van de examenmeneer geen enkele opmerking gekregen, wat echt uitzonderlijk is, dus... ga nu dus maar eens staan terwijl je dit leest en geef hem maar es een DAVEREND APPLAUS, want dat heeft ie wel verdient! Wel doen, he? Niet stiekem ZITTEND applaudiseren.... staande ovatie dus!
Hij was echt erg blij dat het achter de rug was, want alles bij elkaar..theorie en praktijk is hij er toch wel een tijdje mee zoet geweest. GOOD JOB!
Roon heeft er s''avonds wel in zijn uppie een pilsje op moeten drinken, want die donderdagavond( afgelopen donderdag) gingen Sophie, Stijn en ik met Michelle, Cameron en Yasmin een weekendje naar zee. We waren uitgenodigd om met hun naar dat hotel te gaan aan de zee, de eerste nacht zou zijn aan seaside, de 2de in Washington, longbeach. Zonder mannen, want... tja, die moesten werken...oooh, das sneu, maar dan hebben ze ook even wat rust, zullen we maar zeggen...
Dus zo gezegd, zo gedaan. We zouden meteen vertrekken als de kiddo s uit school waren, dus rond 15u stonden we gepakt en gezakt, klaar voor ons vertrek naar seaside. Het zou lekker weer worden, dus... we hebben er zin an!
Ik vond het wel een beetje gek om zo zonder Roon te gaan, maar ja, dat ging nu eenmaal niet anders en het zag er toch wel naar uit dat het gezellig ging worden..
Rond 16.30 zijn we bij het hotel, echt meteen aan het strand, het was AWESOME!
We gingen inchecken.. Stijn had bij Cameron in de auto gezeten, Yasmin en Sophie bij mij.
Terwijl we naar binnen liepen, keek ik achterom en zag Cameron aan komen lopen, hij stond even stil (ik dacht nog...wat gaat ie doen, maar daar kwam ik snel genoeg achter), echt gewoon precies voor de ingang van het hotel.... juist...overgegeven. Dus ik riep naar Michelle; ""Cameron, he is ill"! En ik keek ondertussen es naar Stijn en die stond weer bijna te kokhalzen omdat hij Cameron zag overgeven, dus... dat was onze entree in het hotel..
Maar.. no worries, het werd snel weer gecleand, en we konden ons gangetje voortzetten. Cameron was car-sick.
Maar sjongejonge, wat een GAAF hotel!!
We gingen naar onze kamer en ook die was super-de-luxe! Uitzicht op zee, 2 grote slaapkamers, 2 grote badkamers, een mooie woonkamer met keuken en een balkon! Nou, hatsiekiedee, dat gaat goed komen hier!
Nog even een rolverdeling wie waar slaapt natuurlijk, en we hadden besloten de jongens bij elkaar en de meiden, en als wij dan naar bed gingen, klapten we het grote bed uit in de woonkamer en legden daar de ene nacht de meiden in, de andere nacht de jongens. Dan legden we ons eigen kind bij ons ieder in bed, en het was geregeld. WEL een hele volksverhuizing s''nachts, maar dan konden we in ieders geval s''avonds nog wat buurten, michelle en ik.
Eerst even eten, en dan...joepieee, ZWEMMEN...BUITEN!!
Ja heee, wel in een verwarmd zwembad, hoorrrr! Echt helemaal superdepuper! Er waren ook nog 2 jaccuzi ''s bij, waar de kids ook in mochten, dus jullie snappen...dolle pret!!
Na een paar uur gezwommen te hebben, vonden we het wel welletjes, en gingen we badderen, en de kindjes..hupp naar bed, want het was ondertussen alweer 22.00u.
Dan konden Michelle en ik nog wat borrelen!
Ik dacht zo; dan kunnen wij met zijn vieren (dus Roon, de kids en ik) ook wel eens in zo'n hotel, zo lekker met dat zwembad en zo... en daar had ik het dus met Michelle over, maar nee.. DAT gaat dus NIET, blijkt!
Want wat is het geval, Michelle en Jonathan hebben ge-investeerd in dat hotel, oftewel ingekocht, ze zijn dus mede-eigenaar van al die hotels (een keten), genaamd Worldmark, en die zitten over heel de wereld! Zij kunnen dus voor een laag bedrag gebruik maken van die hotels, zo zijn ze ook naar Australie gegaan naar die keten en naar Yellowstone, ze maken er dus volop gebruik van. Al de mensen die in die hotels zitten, zijn dus allemaal eigenaren.
Maar we mogen wel mee als guests, dus...dan doen we DAT maar!
Ik zei... ze lagen er toch laat in, he, rond 22-22.30... Nou, DAT was s'ochtends tocht ECHT niet te merken, want ik dacht om 6.15u!!, wat hoor ik toch?? Dus ik ga in de woonkamer kijken en...ja hoor..
Cameron en Stijn zijn al buurtend met zijn 2-en volop aan het DS-en (lees; nintendo-en), ggggghhhh, HALLO buddy's, het is 6.15u!!
Maar ja.. slapen deden ze natuurlijk niet meer. Sophie lag bij mij, gelukkig, want die heeft haar slaap hard nodig.
Maar dan om 8u ga ik er toch maar uit, Michelle is er ook al uit, al koffie gezet, en we beginnen de dag gewoon.... vroeg!
Weet je wat dus echt HEEL leuk en ook grappig is. Stijn heb ik al vaak engels horen praten, ook thuis en tegen zijn buddy'' s op school, maar Sophie nog bijna niet. Ik wist wel dat ze het kon, maar nu was het zo leuk, ze praatten dus continue engels tegen elkaar, ook nederlands, hoor, maar Sophie was veel bij Yasmin, dus ze moest ook wel, maar hee.... ze kunnen wel ERG goed engels, hoor, viel me op. Ze wisten er iedere keer wel een draai aan te geven, dat ze toch heel goed duidelijk konden maken wat ze bedoelden en gewoon ook echt goede engelse zinnen, dat ik echt zoiets had van...WOWWW!
Dus ik zei dat tegen Michelle, en ze moest er wel om lachen, want meestal gaan Sophie en Stijn nl. DAAR spelen en zij hoorde dat dus al altijd...zo zie je maar weer... alles komt goed!
Ik kijk ondertussen naar buiten en pffff; het is weer natte snow...
Maar vrijdag, we gaan lekker uitwaaien aan
SEASIDE
Het zonneke schijnt, het is zo''n 53 gr. (F natuurlijk!), lekker weertje dus, en we gaan een soort van speurtochtje doen, er is een naam voor, maar die is me even ontgaan.
Het wordt over de hele wereld ook gedaan, je kunt een schat gaan zoeken, daarin zitten speelgoedjes, en je moet die dan omruilen tegen je eigen speelgoedjes. Dus Michelle is daarbij aangesloten en zag dat er op 1,5 mile afstand een schat lag. Je wordt daar dan zogezegd naartoe genavigeerd, dus een leuke en spannende bezigheid voor de kinnekes!
Het liep zo stillekes aan tegen 11.30u en eigenlijk moesten we rond 12u uitchecken, oepsss en we moeten OOK nog pakken!
Dus hurry up.. terug naar het hotel!
Nog even snel gegeten, en dan konden we vertrekken richting Washington, Longbeach.
Wat ik nog even vergeten was te vertellen was dat we uitkeken op het beeld van Lewis en Clark, 2 mannen die op expeditie gingen in 1804, een 2 jaar durende verkenningstocht en eerste overlandse tocht door het westen van de Verenigde Staten, die leidde naar de kust van de grote oceaan aan de monding van de Columbia in Washington (maar dat is dus aan die kust). Ze hebben toen erg veel kennis vergaard, en zijn dus een soort van helden. Kijk, worden jullie (en wij) WEER wat wijzer!
We hebben onze stuff gepakt, en we gaan nog even de winkeltjes af daar in de buurt. Er staat ook een carroussel, waar ze natuurlijk nog even inmogen. Na nog een snoepwinkel te zijn ingeweest, waar ze... hollandse drop verkochten, gingen we weer op pad met de auto richting Washington. Het klinkt ver weg, maar het was toch maar een 40 mile rijden, denk ik.(tja, afstanden zeggen je op den duur niks meer, wil je wat zien...dat moet je op pad!)
Nu was de accu van mijn fototoestel toch leeg, whaaa, heb IK weer! Maar... geen nood, ik krijg Michelle haar fototoestel mee in de auto, zodat we onderweg nog een paar mooie foto´s konden maken. Echt SUPER mooie omgeving weer, als je richting Astoria rijdt. Je rijdt langs de Columbia River, dit is de grens tussen de staat Oregon en de staat Washington, erg mooi gebied.
Op den duur ga je de groene brug over bij Astoria en rijdt je dus van Oregon naar Washington.
Astoria is ook een erg leuk stadje om te zien. We hebben er niet echt de tijd voor gehad om het in te gaan, maar ze noemen het het San Fransisco in het klein, ook omdat het zulke heuvelachtige straatjes heeft en hele mooie gebouwen. Gaan zeker nog een keer terug daarnaartoe!
We gaan eerst nog even naar Fort Stevens State Park, wat overigens heel uitgestrekt is, maar we gaan nu naar het museumgedeelte en de bunkers uit oorlogstijd. En ik denk....oooh, dit had Roon toch echt wel willen zien, maar... we gaan gewoon weer een keer terug, zei ik al!
De kinderen vonden het geweldig natuurlijk, die bunkers, ook wel weer eng natuurlijk, want het was er soms wel ERG donker, maar dat vonden ze dan ook wel weer leuk en spannend..
Zo rond 16.30u begon het toch wel kouder te worden en we besloten om naar het 2de hotel te gaan.
Natuurlijk zag er dat zo ong. hetzelfde uit als het eerste hotel, ook zo met die zwembaden, de onderverdeling van de kamers, erg mooi dus!
Je had er van die karretjes waar je de bagage op kon leggen als je naar je kamer ging, dus dat was weer leuk voor de kiddo´s, en rond 17.30u waren we weer mooi gesetteld.
Toen ging de telefoon...." yes, you speak with ...miss huppelepup, and your children must be quit, next time you must move here!! ""dus een telefoontje dat de kinderen stil moesten zijn, omdat we er anders uitgezet werden..' Dus ik...""oh, yesyes, we do quit," (zijn jullie niet gewend he, dat ik meteen zo onderdanig doe.. maar ik dacht dus dat het telefoontje van de receptie kwam, en ik wil ginne MOT!) Ik naar Michelle en verteld, nou... ik heb niet snel iemand zien veranderen, maar ze werd echt witheet,woest, stoom uit de oren enzo en ze belt naar de receptie. Ze zegt..it´s 6pm!! they are children and it must be quit from 22 until 8, so what´s the problem???
Wat blijkt.... het was helemaal niet de receptie die gebeld heeft, maar gewoon dus 1 of andere buurvrouw en Michelle kreeg dus als tip van de receptie:" when she calls again, you must say: it´s my property and you are on MY property, so i call the police," dus m.a.w. Michelle kreeg te horen van de receptie dat als die vrouw nog een keer belde ze moest zeggen dat dit HAAR gebied was, en dat ZIJ op haar gebied kwam en dat ze de politie ging bellen.
Kijk, zo gaat dat! En Michelle... die laat er geen gras over groeien haha, en zo is het maar net..
We waren er idd nog maar net en het was idd vroeg avond, dus het was een semmelmiep, die belde!
Natuurlijk gingen we daarna weer zwemmen, het kon de pret niet drukken!! Kinderen lagen er nu iets vroeger in, wij gingen een filmpje kijken.
Was ik zo´n beetje af en toe aan het kletsen tegen Michelle, hoor ik ineens...gggzzzzzgggzzz, just...
madam Michelle was in slaap gevallen, ws. van mijn ge-semmel, dus ik dacht; effe een foto. Daarna werd ze wakker. Ik zeg: "" so, you can snore as good as Ronald " je kunt net zo goed snurken als Ronald'.
Zaterdag
We staan op,gelukkig een stuk later dan de vorige dag, en wat zien we.... het regent, beeeh. Zo snel kan dat hier ook veranderen.
Wat gaan we doen vandaag, let''s make a plan!
We gaan naar het wrak van een schip, wat al heel lang in zee ligt. We willen ook nog naar het cranberrie/museum, maar dat is gesloten, we zien wel de velden waar de cranberrie verwerkt wordt, en we willen nog naar de crazy store.
Als we zo´n beetje in de bergen zitten, sneeuwt het en alles ziet alles zo´n beetje wit, gaaf!
Rond 17u komen we thuis aan, Stijn heeft zowat heel de weg naar huis geslapen, tja, die had had ook heel wat om van bij te komen.. Het was echt een SUPER leuk weekend, vlg keer gaat Roon gewoon mee! THANKS MICHELLE, FOR THE GREAT WEEKENDTRIP! (want ook al kan ze geen nederlands, dit kan ze WEL lezen natuurlijk, want ze zal wel even kijken, denk ik...)
Roon was natuurlijk erg blij dat wij er weer waren, zo blij zelfs dat hij een vreugdedansje ging doen!! Nou nee hoor, niet echt, maar soms is het leuk om je dat voor te stellen... maar hij vond het wel heel erg stil in huis, en ik zeg....daar komt nu wel weer verandering in!
Roon heeft al de videobandjes van vroeger van Sophie en Stijn op dvd gezet, zodat we sávonds filmpjes van vroeger gingen kijken. Dat vonden Sophie en Stijn natuurlijk GEWELDIG om zichzelf als baby en peuter te zien. Dus leuke thuiskomst!
Zondag 15 januari
Maar ja, nu hebben wij natuurlijk heel erg leuke dagen gehad, Roon heeft niet veel gedaan, dus die wil vandaag als het effe kan wel op pad.
Ik zei dat het Stub Stewart State Park me wel iets leek, had dat ook in de gids gezien, en het was niet al te ver rijden.
Toen we aanreden was het wat gaan sneeuwen, wat natte snow, maar we besloten toch te gaan. Nou, hoe verder we reden hoe erger het werd." Aaah, zeg ik nog, dat wordt dadelijk wel minder, we gaan lekker effe wandelen..".
Nou, het was heel raar....OPEENS was het idd over, en als we dan achteruit keken, was het aan het sneeuwen zo wat.
Dus... op naar dat park, maar dat was eigenlijk toch nog best hoog in de bergen en hoe hoger we gingen, hoe meer sneeuw er lag, ECHTE sneeuw! Het was er ook maar 30 F, dus we zaten zomaar een half uurke rijden van ons, ineens echt in de sneeuw. Tja... daar was ik natuurlijk weer niet op voorbereid, zo foppen ze me wel iedere keer, zeg!! Sophie had haar gewone schoenen aan, allstars, dus als die nat werden, zou ze binnen de kortste keren helemaal natte voeten hebben, ik had geen handschoenen bij, Roon niet, maar KOM OP, WE GAAN wandelen!! We zijn geen watjes, he!
Nou, ik denk dat we 100, misschien 200 meter gelopen hebben....maaam, mijn schoenen zijn al helemaal nat, en ook mijn sokken....whhaaahhaagggrrrkd! Nou, dat gaat toch niet werken zo... weet je wat, we gaan weer.. morgen is het Martin Luther Kingday, dus is ons pap ook vrij, gaan we morgen lekker sleeen hier, Luna mee. Dan gaan we nu.... tja , hoe tegenovergesteld kan het zijn.... snorkels-duikbrillen halen voor volgende week in Hawaiiiii.
Zo gezegd, zo gedaan. sÁvonds natuurlijk de duikbrillen/snorkels getest in bad, of ze goed waren en dan gaan we morgen naar
STUB STEWART STATE PARK
Nu natuurlijk goed voorbereidt, eten en drinken mee, sleetjes, handschoenen, dasjes en Luna niet te vergeten.
Het was er lekker rustig, erg mooi natuurgebied natuurlijk weer, er lag nog steeds volop sneeuw. Terwijl het in Beaverton miezerde-nat snowde, waren daar dikke sneeuwvlokken! We moeten het nog maar even goed van die sneeuw nemen, want over een paar mnd. zal het wel weer minder zijn,
dus let´s go slide!!
We zagen een mooie trail, niet te lang, een leuk pad om te lopen en te sleeen.
Na een uurtje ong. toch maar weer omgedraaid, en dan kon Sophie ook nog even een baantje naar beneden glijden. Stijn had dat ook al gedaaan, maar die was wat verkeerd terechtgekomen, dus die was er weer even van genezen.
Op het laatst van het pad was er nog een leuk heuveltje waar ze downhill kon met haar sleetje, dus natuurlijk nog een keer of 5 vanaf gegaan.
Toen was het weer genoeg geweest, bijna 3 uur lekker buiten geweest, dan hebben we zin in...FRIET!!
Ja, en zoals ik al zei: Roon was vandaag vrij omdat het MartinLutherKingdag was. Een goei ding vind ik trouwens... Zo hebben ze hier best nog wel veel feestdagen en vallen ze ook (net als bij ons natuurlijk) van het 1 in het ander, en nu is dat hier dus weer...tsssssss VALENTIJN, echt alles is nu weer gericht op valentijn!! Ik wilde na de kerst nog effe snel wat kerstspullen in de opruiming kopen, maar heeeee... alles was al weg en had plaatsgemaakt voor de harten, hartjes en harts van valentijn! Nou, ben benieuwd wat valentijn ons brengt.....
Nog even iets anders:
Arianne, proficiat vrouw, op naar de pizzeria met de skype!!
Femke, van harte proficiat, meidje en een leuke dag!!
Will, jonguh, beterschap!
Jahh, wij maken ons op voor Hawaii, de duikbrillen en snorkels hebben we al, nu nog een hawaiibloesje voor Roon en Stijn, een rieten rokje voor Sophie en mij, nog wat bloemenslingers om en wij zeggen......HAWAAAAAAAIII, HERE WE COME!!
HAWAAAAIIOTSKIE, TOEDELEDOTSKIE EN HOUDIJOTSKIE XXX
